Dystorsja

Dystorsja

Dystorsję mierzymy dla plików RAW w najwyższej dostępnej rozdzielczości, dla najniższego ISO i z najniższymi ustawieniami odszumiania i wyostrzania. Pomiar wykonywany jest dla trzech ogniskowych. Przedstawiane wykresy pokazują poziom i charakterystykę dystorsji dla danych ogniskowych.

To jak na razie najgorzej korygowana wada układu optycznego. Zniekształcenia obrazu są wyraźne i nie sposób ich nie zauważyć w kadrze. Największą dystorsję zanotowaliśmy na ogniskowej 24 mm - co nie było zaskoczeniem. Rozczarowaniem natomiast była już jej wartość - dokładnie 1.04% (klasyczna beczka). Tak więc o równych liniach przebiegających wzdłuż lub poprzek kadru możemy zapomnieć.

Nieco lepiej wygląda sytuacja, gdy zdecydujemy się na dłuższe ogniskowe (50 i 70 mm). Po pierwsze zmienił się profil dystorsji z beczki na poduszkę. Po drugie anomalia zmalała. Na standardowej ogniskowej (50 mm) wyniosła -0.45%, a na krótkim tele (70 mm) zanotowaliśmy -0.52%. Nie są to już więc ogromne wartości - w praktyce zniekształcenia obrazu nie powinny być mocno zauważalne.

Pod względem dystorsji testowany Tamron nieznacznie ustępuje Sigmie - zwłaszcza na 24 mm. Na innych ogniskowych, otrzymane wartości są porównywalne - z lekkim wskazaniem na Tamrona (głównie za mniejszą dystorsję na 70 mm).

Poniżej prezentujemy profil dystorsji uzyskany dla trzech ogniskowych oraz zdjęcia przykładowe ukazujące tę wadę układu optycznego.

Dystorsja w praktyce - 24 mm

Dystorsja w praktyce - 50 mm

Dystorsja w praktyce - 70 mm

Dodaj ocenę i odbierz darmowy e-book

Spis treści

• Tamron SP 24-70 mm f/2.8 Di VC USD G2 - test obiektywu
• Konstrukcja
• Ustawianie ostrości
• Stabilizacja obrazu
• Rozdzielczość
• Rozmycie
• Aberracja chromatyczna
• Dystorsja
• Winietowanie
• Odblaski
• Podsumowanie
• Zdjęcia przykładowe