Menu i tryby wyświetlania

Prezentujemy test Sony DSC-V3, będącego bezpośrednim następcą popularnego modelu V1. Ten zaawansowany kompakt bez wątpienia adresowany jest do wymagających użytkowników, o czym świadczą 4-krotny obiektyw Carl-Zeiss, liczne funkcje zdjęciowe oraz wyśrubowana, aż 7-megapikselowa matryca.

Autor: mmi

15 Październik 2004

Artykuł na: 38-48 minut

Spis treści

5. MENU I TRYBY WYŚWIETLANIA

Podobnie jak w prezentowanych wcześniej modelach W12 i P100 również w testowanym DSC-V3 użytkownik ma do dyspozycji trzy formy podglądu podczas rejestracji. W pierwszej podawane informacje ograniczone zostają do trybu lampy błyskowej, pola i sposobu pomiaru ostrości i światła oraz wprowadzonej korekty ekspozycji (lub w trybie manualnym jej parametrów). W drugiej użytkownik otrzymuje pełne informacje o aktualnych ustawieniach aparatu (jak czułość, ekspozycja, forma rejestracji czy korekta obrazu). Trzecia forma wzbogacona jest "żywym" histogramem ilustrującym rozkład jasności.

Podczas odtwarzania poza czystym obrazem samego ujęcia mamy do dyspozycji podgląd z jego 5-krotnym zbliżeniem cyfrowym (co w połączeniu z dużym monitorem zapewnia precyzyjną analizę wykonanego zdjęcia). Możliwe jest także wyświetlenie podstawowych lub pełnych informacjami o pliku wraz z histogramem. Dostępny jest także indeks pokazujący zdjęcia w układzie 3x3 lub 4x4, który z pewnością będzie pomocny przy szybkim przeglądaniu i odnajdywaniu ujęcia.

Sony zdążyło nas już przyzwyczaić do swego intuicyjnego menu, które nie powinno sprawić kłopotu nawet początkującemu użytkownikowi. Z punktu widzenia użytkowego szkoda jedynie, iż kilka istotnych ustawień (jak sposób ostrzenia, hologram AF czy redukcja czerwonych oczu) zostało przesuniętych do setupu aparatu. Poruszanie się po poziomej liście menu umożliwia nawigator, za pomocą którego dokonujemy ewentualnych zmian w pionowych oknach. W trybie "zielonego fotografowania" menu jest najuboższe i udostępnia jedynie wybór pomiędzy sposobem rejestracji (pojedynczym, seryjnym, multi oraz formatach TIFF i RAW). W trybie automatyki programowej (P) i w trybie manual (M) menu jest już znacznie obszerniejsze, udostępniając ustawienia sposobu pomiaru światła, balansu bieli, ekwiwalentu czułości, korektę parametrów obrazu itd.

Menu w trybie rejestracji:

pomiar ekspozycji (multi, skoncentrowany, punktowy)
balans bieli
ekwiwalent czułości (ISO auto, 100, 200, 400, 800)
jakość zdjęcia (kompresja Standard, Fine)
tryb rejestracji (pojedynczy, ciągły, multi, TIFF, RAW)
definicja skoku przy auto bracketingu (+/-0.3, 0.7, 1.0EV)
odstępy miedzy ujęciami w trybie Multi (1/30, 1/15, 1/7,5)
moc błysku (+/-1)
efekty specjalne (zdjęcia czarno-białe, sepia)
korekta nasycenia (+/-1)
korekta kontrastu (+/-1)
korekta ostrości (+/-1).

Menu odtwarzania:

wybór folderu z którego mają być wyświetlone zdjęcia
ochrona przed przypadkowym skasowaniem
polecenie wydruku zgodne z indeksem DPOF
bezpośredni wydruk z pominięciem komputera (PictBridge)
prezentacja zdjęć w formie slajdów
zmiana rozmiaru zdjęcia
obracanie kadru
podział filmu.

Menu Setup:

Zakładka Camera1:

sposób ogniskowania (pojedynczy, monitorujący, ciągły)
wybór zoomu cyfrowego (inteligentny - dla niskich rozdzielczości, precyzyjny do 2x)
nanoszenie daty i godziny
redukcja czerwonych oczu
hologram AF
natychmiastowy podgląd ostatniego ujęcia.